وقتی احساسات تصمیم می‌ گیرند، تصمیمات درست زمانی شکل می‌گیرند که بتوانیم میان احساسات و منطق پلی مستحکم بسازیم؛ پلی که هر دو سوی آن را به تعادلی دقیق متصل کند. اگر بگذاریم احساسات، چون موجی خروشان، بالا بگیرند، عقل و منطق در زیر این سیل غرق خواهند شد. تصمیماتی که در چنین شرایطی گرفته می‌شوند، معمولاً بی‌ثبات و غیرمنطقی‌اند.

اما آیا احساسات همواره دشمن تصمیمات منطقی است؟ پاسخ این پرسش به شدت پیچیده و نسبی است. احساسات، اگر در جای درست و به شیوه‌ای مدیریت‌شده به کار گرفته شوند، می‌توانند همچون چراغی فروزان مسیر تصمیم‌گیری را روشن کنند. چرا که بسیاری از تصمیمات ما، به‌ویژه آن‌هایی که به روابط انسانی و مسائل اخلاقی مربوط می‌شوند، نیازمند درک عمیق از احساسات خود و دیگران هستند.

تصمیم‌گیری: هنری میان عقل و احساس

حال اگر بخواهیم از این دوراهی گذر کنیم و به تصمیمات بهتری برسیم، چه باید کرد؟ نخستین گام، شناخت دقیق احساسات و پذیرش حضور آن‌هاست. باید بیاموزیم که احساسات نه دشمن ما هستند و نه یاری‌گر مطلق؛ بلکه ابزاری‌اند که اگر به درستی استفاده شوند، می‌توانند به تصمیم‌گیری‌های هوشمندانه کمک کنند.

یکی از روش‌های مؤثر در این زمینه، مکث کردن و دادن زمان به خود است. وقتی با انتخابی سخت روبه‌رو می‌شوید، پیش از هر اقدامی، لحظه‌ای توقف کنید. از خود بپرسید: «آیا این تصمیم بر اساس احساسات لحظه‌ای است یا بر پایه منطقی سنجیده؟» این تأمل کوتاه می‌تواند بسیاری از خطاهای احتمالی را کاهش دهد.

نکته دیگر، مشورت با افراد مورد اعتماد است. گاهی ما در میان طوفان احساسات خود چنان گرفتار می‌شویم که نمی‌توانیم زوایای مختلف یک مسئله را ببینیم. در چنین شرایطی، یک دوست یا مشاور آگاه می‌تواند به ما دیدگاهی تازه ببخشد.

در نهایت برای وقتی احساسات تصمیم می‌ گیرند، باید بپذیریم که هیچ تصمیمی خالی از خطا نیست. هر انتخابی، حتی اگر با بهترین نیت و تفکر گرفته شود، ممکن است پیامدهای پیش‌بینی‌نشده‌ای داشته باشد. اما آنچه اهمیت دارد، توانایی ما در یادگیری از این تجربیات و بهبود فرایند تصمیم‌گیری در آینده است.